Szczytna – Schronisko pod Muflonem - Szczytna
Schronisko pod Muflonem to cel kolejnej wycieczki. Samo schronisko położone jest tu za granicą naszej gminy, lecz większość szlaku, który proponujemy, znajduje się w granicach gminy Szczytna.
Link do trasy https://mapa-turystyczna.pl/route/488e#50.39312/16.41794/15
14,1km – suma podejść 585 m, suma zejść 585 m.
Wędrowanie rozpoczynamy na skrzyżowaniu drogi międzynarodowej, tzw. „8” i ulicy Sienkiewicza tuż przy figurze św. Nepomucena. Idziemy żółtym szlakiem w stronę zabytkowej stacji kolejowej, która została wybudowana w 1890 r. Po lewej stronie mijamy budynki stacji. Asfaltową drogą, ulicą Bobrownicką mijamy osiedle Nowe Bobrowniki. W oczy może się rzucić ciekawy budynek przy numerze 48. Maszerujemy przy dźwiękach potoku Szklarska Woda. W Nowych Bobrownikach szlak żółty odbija w prawo i prowadzi do Schroniska pod Muflonem, a następnie do Dusznik-Zdroju. Tam też się kierujemy. Po około 600 metrach po prawej mijamy szczyt Druciarz - 605 m n.p.m., a po lewej stronie w odległości około 150 m znajduje się zasypany szyb i hałda po kopalni uranu. Dochodzimy do ściany lasu i kierujemy się za znakami żółtymi w stronę Starych Bobrownik. Tam przechodzimy obok zabudowań, choć może wydawać się, że przechodzimy przez teren prywatny. Ze Starych Bobrowników – 555 m n.p.m. czeka nas mocne podejście do Rozdroża pod Nawojową – 636 m n.p.m. W tym miejscu szlak żółty łączy się ze znakami niebieskimi. Skręcamy w lewo i po kilometrze znajdziemy się w jednym z bardziej klimatycznych schronisk w Sudetach. Miejsce to powstało w XIX w. poniżej Ptasiej Góry – 745 m n.p.m. oraz w okolicy Głowacza – 780 m n.p.m. i najpierw było gospodarstwem, gdzie produkowano żętycę (serwatkę z owczego mleka) oraz serwatkę i kozie mleko. Po II wojnie światowej w drewnianej budowli mieścił się dom wycieczkowy biura podróży Orbis. Po pożarze w 1959 r., zostało odbudowane i oddane do użytku w 1964 r. Nazwa schroniska nawiązuje do jego stylizacji. W środku na ścianach zostały powieszone głowy muflonów. Obok schroniska można podziwiać Bolka. Cis ten jest pomnikiem przyrody. Został posadzony w 1866 r. Stamtąd rozpościerają się widoki na Wzgórza Lewińskie i Góry Stołowe. Przy pięknej pogodzie można nawet dojrzeć najwyższy szczyt Sudetów i pasma Karkonoszy, Śnieżkę – 1603 m n.p.m.
W schronisku można się posilić i ugasić pragnienie przed drogą powrotną. Można też zejść ze schroniska żółtym szlakiem do Dusznik-Zdroju. Proponujemy jednak powrót do Szczytnej najpierw idąc czerwonym szlakiem. Ten najpierw prowadzi solidnym duktem leśnym, który szeroki łukiem omija szczyt Nowa – 737 m n.p.m. Czerwony szlak prowadzi dalej do Rozdroża pod Błażkową. W tym czasie czeka nas dosyć mocne podejście i marsz nad potokiem Cięciwa. Szlak czerwony dochodzi do miejsca, w którym skręca ostro w lewo tuż przy potoku Bobrowniczka. Po 200 metrach czerwony szlak odchodzi bardzo stromo na Wolarz w Górach Bystrzyckich. Nie schodzimy z duktu leśnego. Niebieskim szlakiem łącznikowym dochodzimy do Nowych Bobrownik, zataczając pętlę. Żółtym szlakiem kończymy wędrówkę w centrum Szczytnej.
Szlak ten charakteryzuje się tym, że na trasie rzadko spotkamy turystów, poza schroniskiem. Dzięki temu możemy obcować z naturą i cieszyć się ciszą i spokojem. Trzeba również uważać na oznakowania szlaku, są momentami mało widoczne.
Opracowanie tekstu: M.Machnacki
